Niezwykle smutna, lecz głęboka nowela mówiąca o sile miłości w obliczu niebłagalnie zbliżającej się śmierci... Bohaterami jest młode małżeństwo, będącymi sąsiadami narratora, który niegdyś kupił Kamizelkę, która należała do sąsiada... Przez ową kamizelkę wraca pamięcią do początków znajomości z sąsiadami... Wówczas byli w miarę dobrze prosperują rodziną, ale co najważniejsze bardzo się kochającą... Lecz po pewnym czasie mąż zachorował i niestety medycyna na owe czasy nie dawała mu wielkich szans... Wyniszczająca choroba sprawiała że małżonek chudł... Wówczas na scenę "wchodzi" tytułowa kamizelka, jako miernik jego zdrowia... Kamizelka tym samym ma ogromną wymowę, gdyż: "pan - co dzień posuwał sprzączkę, ażeby uspokoić żonę, a pani co dzień - skracała pasek, aby mężowi dodać otuchy..." Cytat pokazuje jak bardzo się kochali i jak chcieli odciążyć kochaną osobę... Utwór nie jest łatwy, ale ma niezwykłą wymowę, dlatego warto po ten utwór sięgnąć... Nie uważam ją za najlepszą nowelę, jednak czytałem o wiele gorsze niż ta...
