Niezwykle ciekawa nowela o wielkiej miłości do muzyki oraz o marzeniu do posiadania własnego instrumentu... Mowa tutaj o Janku młodym ośmioletnim wątłym chłopcu, który potrafił usłyszeć muzykę w każdym miejscu, w jakim się znajdował... Chciał on bardzo grać na skrzypcach... Często słuchał muzyki tego instrumentu, czy na weselu, czy w karczmie, a także w dworze.... Janko tak bardzo był zaślepiony i zafascynowany, że był gotowy ukraść instrument, by móc grać... Niestety spotyka go sroga kara, w wyniku której chłopiec umiera... Wówczas do Dworu przyjeżdżają właściciele zachwycając się talentami młodych Włochów, mówiąc wszem i wobec, że o takie talenty należy dbać... W tym miejscu nasuwa się jedna z głównych nauk tej noweli: "Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie..."
